پرندگان بخش مهمی از زیباییهای طبیعتاند و در این حوزه آنقدر تنوع وجود دارد که انسان میتواند در هر گوشهای از طبیعت از آنها نوازشگیری کند و با این کار خودش را نوازش دهد. کبوترها، یاکریمها، گنجشکها، کلاغها و پرندگانی که در اطراف انسان پرواز میکنند هرکدام شیرینی خاص خود را دارند. هریک از آنها به تنهایی میتواند منبع نوازشی قوی برای شما باشد. مهم آن است که شما حد تعادل را رعایت کرده و در چهار فصل سال آگاهانه به سمت آنها بروید. برایشان دانه تهیه کنید و به آنها غذا بدهید؛ خصوصاً در فصل زمستان، که پرندگان با کمبود غذای بیشتری روبهرو هستند.
وقتیکه غذایتان را میخورید، تهمانده بعضی از آنها غذایی عالی برای پرندگان خواهند بود و کافی است که شما این شکل غذا دادن به پرندگان را در لیست فرهنگ مراقبه و نوازشگیری خود قرار دهید. گاهی میتوانید یک کیسه دانه بردارید، به پارک بروید و با ریختن دانه پرندگان را به سمت خود بکشانید. حتی در گوشهای از حیاط و یا پنجرهتان دانه بریزید تا پرندگان از آن تغذیه کنند. حس معنویای که از این کار میگیرید، روحتان را نوازش میدهد و احساسی رضایتبخش و مثبت در شما ایجاد کند. پیش از آنکه پرندگان نیازمند غذا باشند، شما به شیرینکاری، پرواز و زیبایی آنها نیاز معنوی دارید و این فقط سرگرمی کودک بازیگوش درون شما نیست؛ بلکه میتواند حس و نیاز کودک معنوی شما را هم جواب بدهد.
پرندگان درصدی از تنوع و زیبایی طبیعت اطراف شما را پوشش میدهند. اگرچه امروزه فرهنگ شهرنشینی بسیاری افراد را از دیدن نزدیک پرندگان محروم کرده است، شما میبایست به هر بهانهای، زمینهای برای نزدیکی و پیوند خود با پرندگان بهوجود آورید و این رفتار میبایست با حس و حال مراقبه و نوازشگیری اتفاق بیفتد.
تمرین نوازشگیری از پرندگان
هر هفته یا هر ماه ساعت یا روز خاصی را درنظر بگیرید و با تهیه غذای پرندگان به محل تجمع آنها در شهر خود بروید؛ حتی اگر در خانه خود حیاط یا پشتبام دارید به آنجا رفته و ساعاتی را با پرندگان بگذرانید.
دانهها و یا نانهای ریزشده را برایشان بریزید و انرژی معنوی و مثبت کودک درون خود را با دانهها همراه کنید.
تمام تمرکز و حواستان را بر روی لذت بردن از این رفتار متمرکز کنید.
سعی کنید این شکل نوازشگیری را جزئی از برنامههای جشن و سرور اوقات فراغت خود قرار دهید.
درنهایت، حس و لذتی را که از این رفتارتان دریافت میکنید در کاغذ و یا تبلت خود مکتوب کنید.
در جشن مراقبه طبیعت، همهچیز مهم است
در نگاه مراقبهگر طبیعت، همه اجزا، اعمال، گفتار و بیان احساسات در طبیعت مهم هستند.
راه رفتن شما مهم است.
خنده شما مهم است، همانطور که گریه شما مهم است.
نشستن، موسیقی گوش دادن و لذت بردن از آن بسیار مهم است.
توجه کردن به نفسهای خود در زمانی خاص مهم است.
دیدن، شنیدن، بوییدن، لمس کردن و مزه کردن در زمان خاص خود مهم است.
در طبیعت پیکره وجود کلی و جزئی شما بسیار مهم است؛ به همین دلیل، همانقدر مطالعه کردن شما مهم است که ورزش کردن یا نظافت شخصی شما. حال که هر عملی در جایگاه خودش اهمیت دارد سعی کنید هر کاری را با کیفیت و دقت تمام انجام دهید. همچنین سعی کنید از انجام دادن تمام امور لذت ببرید؛ یعنی، برای تکتک لحظات، ثانیهها، دقایق و ساعات خود ارزش خاصی قائل شوید. باید مبنا را بر این قرار دهید که برای هر رفتار خود، چه کوچک و چه بزرگ اهمیت خاصی درنظر بگیرید.
هر رفتار، احساس و گفتار شما اگر در قاب و چهارچوب خود قرار گیرد، معنا و مفهوم خاص خود را پیدا میکند. شما نباید هیچیک از اجزاء هستی و رفتار خودتان را بیارزش بشمارید. درکل، چیزی مهمتر از چیز دیگری نیست. در عالم هستی، هر چیزی جایگاه خود را دارد.